Zespół pałacowo – parkowy w Potulicach powstał w XIX w. Z inicjatywy ojca hrabiny Anieli Potulickiej – hrabiego Kazimierza Potulickiego [1820 – 1880].
W głębi parku znajduje się dawny pałac Hrabiów Potulickich zbudowany przez hr. Kazimierza Potulickiego w 1865 roku. Pałac zbudowano zgodnie z duchem epoki w stylu neogotyku angielskiego, według projektu znanych architektów: Henryka Marconiego i Stanisława Hebanowskiego. Rezydencja hr. Potulickich należała do największych w Wielkim Księstwie Poznańskim.
Na wschodnim skraju parku mieści się Kościół wybudowany w 1868 r. jako kaplica pałacowa w stylu późnoklasycystycznym, w krypcie, której znajdują się tablice nagrobne rodziny Potulickich.
Rozległy park z wieloma starymi drzewami: kasztanowcami, lipami, dębami i grabami, posiada znaczące walory przyrodnicze. Znajduje się tu 7 pomników przyrody:
• 2 dęby szypułkowe o obwodzie w pierśnicy 490 i 400 cm,
• dąb czerwony o obwodzie w pierśnicy 320 cm,
• 2 buki zwyczajne o obwodzie w pierśnicy 350 i 360 cm (w 1992 r i 1993 r. przeprowadzono prace pielęgnacyjno - konserwacyjne),
• robinia grochodrzew o obwodzie w pierśnicy 285 cm,
• klon zwyczajny o obwodzie w pierśnicy 390 cm.
Na uwagę zasługują także platany klonolistne, rosnące przy alei lipowej wiodącej z pałacu do szosy Nakło - Bydgoszcz.
